Ik zat gisteren in een discussiegroep met enkele mensen uit de wereld van de kunst. We spraken over het bewaren en ontsluiten van schilderijen van Limburgse kunstenaars. Toen het aspect financiering aan de orde kwam was het voor alle deelnemers helder dat dit vooral privaat gefinancierd moest worden, omdat publieke bemoeienis ongewenst was vanwege de onbetrouwbare overheid.
Ik snap die stellingname heel goed en tegelijkertijd vind ik haar treurig, omdat het om een (deels) publieke verantwoordelijkheid gaat.
Standpunten van politieke partijen veranderen vanwege het verwerven, bekleden of behouden van een machtspositie en vanwege een daarmee verbonden zoektocht naar electoraal gewin. Dat zorgt voor onzekerheid en zwabberbeleid.
Neem nu het VVD-congres van de afgelopen week. Er werden twee moties aangenomen. De een riep op tot het niet langer schenden van de liberale kernwaarden; dit vanwege de populistische antiliberale signatuur van het kabinet, waar de VVD deel van uitmaakt. De andere motie sprak de steun uit voor de koers die op dit moment wordt gevaren door de VVD-top. Hoe moet je een dergelijke ambivalentie duiden?
Oppositiepartijen als D66, CDA, ChristenUnie en JA21 zitten te onderhandelen met Geert Wilders over de onderwijsbegroting. Ze werken dus met Wilders samen, terwijl enkele van hen de coalitiepartijen verweten dat zij met de PVV-leider gingen samenwerken in een kabinet. Waarom kan het ene wel en het andere niet?
Eppo Bruins vond als voorzitter van Adviesraad voor Wetenschap, Technologie en Innovatie dat er door het kabinet moest worden geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling. Nu verdedigt hij als onderwijsminister forse bezuinigingen op dit terrein. Wat heeft deze man er allemaal voor over om bestuurder te zijn, nadat hij via het CDA, ChristenUnie en nu NSC op het pluche terecht is gekomen? Hoe geloofwaardig is dit?
En dan was er nog gesoebat over een conceptadvies over de asielcrisis, waar minister Faber over had gezegd dat die niet bestond, terwijl die wel blijkt te bestaan. NSC bleek van de coalitiepartijen de enige te zijn die vond dat dit advies – zoals gevraagd door de oppositie –openbaar moest worden gemaakt. PVV, VVD en BBB zijn daar boos en ontsteld over. Waarom, denk ik dan? Ze hadden deze werkwijze, die ze ‘extraparlementair’ noemen, toch afgesproken? Hoezo consistent handelen?
En dat gebeurde allemaal in een tijdsbestek van een week. Hier kan de kiezer toch op geen enkele manier iets van geloofwaardigheid uit putten? Volgens RTL Nieuwspanel heeft nog maar 20% van alle kiezers vertrouwen in dit kabinet.
Vertrouwen kom te voet en gaat te paard, zo luidt het spreekwoord. Het aanstaande vertrek van Ozosnel naar Spanje maakt het er niet beter op.
Peter Hovens
peter@samenwereld.nl
Coöperatie SamenWereld