Heb je woensdag naar het debat in de Tweede Kamer gekeken? Het debat waarin de positie van minister Grapperhaus ter discussie stond? Ik heb er flarden van gezien.
Vroeger vond ik het prachtig. Debatten ’s avonds laat, rechtstreeks uitgezonden op tv. Dat betekende dat er politiek stront aan de knikker was. Heerlijk, ik kon daar echt van genieten.
Spannende debatten met uiteindelijk de vraag of de verantwoordelijke minister zou moeten opstappen. De ene keer was ik bang dat het kabinet zou sneuvelen, de andere hoopte ik dat er nieuwe verkiezingen zouden komen. Je snapt, dat hing af van de politieke samenstelling van de regering.
Maar los van de politieke uitkomst, vond ik de debatten op zichzelf altijd mooi. Een minister die klem werd gezet, maar die toch miraculeus wist te ontsnappen. Het was telkens een woordenspel, semantische hoogstandjes. Ik vond dat genieten.
Een politieke avond kon wat mij betreft niet lang genoeg duren. In ieder geval hoopte ik mee te maken dat de dienstdoende bode om klokslag twaalf uur het kalendervelletje ging verwijderen ten teken dat er een nieuwe dag was aangebroken.
Ik heb het ook altijd jammer gevonden dat ik de nacht van Schmelzer niet live heb meegemaakt. Maar ja, ik was toen pas 7 jaar.
Maar nu kijk ik er anders tegenaan. Waarom weet ik niet. Ben ik ouder geworden? Kijk ik nu wat meer van de buitenkant naar de politiek? Hoe dan ook, heb ik me de afgelopen jaren vele vragen gesteld over het functioneren van de politiek. Ik zie wat er allemaal misgaat. Ik probeer te ontdekken hoe dat komt. En ten slotte probeer ik een heldere consistente lijn neer te zetten hoe het anders kan en misschien wel moet.
Hoe dan ook, ik beoordeel tegenwoordig wat scherper hoe de systeemwereld functioneert en wat dat doet met de leefwereld. En wat ik woensdag zag was de systeemwereld in optima forma. Een minister die zich probeert te redden via woorden als ‘intentionaliteit’.
Terwijl de leefwereld een bewindspersoon dingen hoort roepen die de mensen direct (pijnlijk) raken om er zich vervolgens zelf niet aan te houden. Als minister ben je bij de burgers gewoon je gezag kwijt. Het credo ‘Samen de corona bestrijden’ met de mond belijden en dan handelen op een manier waardoor je mensen van je verwijdert, dat kan niet.
Begrijpt men dat dan niet? Is het politieke belang dan zo groot? Volgens mij is de schade die is berokkend bij de kiezers vele malen groter.
Ik zag de systeemwereld weer een stap verder richting afgrond zetten. Ik kon er niet meer tegen en heb de livestream uitgezet, jij ook?
Peter Hovens
Coöperatie SamenWereld