Als je de literatuur erop naslaat dan zie je dat de overheid verschillende posities in relatie tot de samenleving kan innemen. Dat varieert van bepalen, sturen, reguleren, regisseren, stimuleren, faciliteren tot loslaten. Zo zijn er nog wel meer termen te bedenken die de communicerende vaten van de verantwoordelijkheid van de overheid en die van de samenleving tot uitdrukking brengen.
Zoals in een eerder Blog aangegeven kiezen we nadrukkelijk voor de soevereiniteitsgedachte van het volk. Als de samenleving haar eigen verantwoordelijkheid wil waarmaken dan zal het in ieder geval die ruimte moeten krijgen van de overheid. Wat dat betreft komt het begrip ‘loslaten’ het beste in de buurt.
Maar wat betekent ‘loslaten’? Is dat ook zoiets als ‘over de schutting gooien’, hetgeen vaak wordt beweerd als het gaat om de decentralisaties in het sociale domein? We denken van niet. De verantwoordelijkheid van de overheid houdt ook bij Circulair beleid Maken niet op. Zij verhoudt zich op een andere manier tot de samenleving. Ze opereren namelijk beide in het publieke domein.
De overheid zal zich met name als coach moeten gedragen. Het team (lees: de samenleving) moet het doen. Een goede coach stuurt het sterkste team het veld in. Dat betekent niet de beste spelers, maar het beste team, waarbij de spelers elkaar aanvullen en elkaar goed weten te vinden. Het is daarom goed dat de overheid de samenleving begeleidt in het zichzelf goed organiseren, bijvoorbeeld in de vorm van het oprichten van een coöperatie. Bij voorkeur geeft de coach het team vooral ruimte om zijn eigen spel te spelen en stuurt zij alleen bij als het echt nodig is.
In onderstaande afbeelding verdient de overheid als coach ook de ronde vorm.
