Mijn bijdrage van vorige week over het formatieproces in de provincie Limburg leverde diverse positieve reacties op, die mij op het idee brachten om het verhaal om te bouwen tot een opiniestuk voor Dagblad De Limburger. En jawel hoor, het artikel werd op donderdag 22 april geplaatst.
Ook die publicatie zorgde weer voor positieve reacties via de verschillende kanalen.
Maar ik kreeg gelukkig ook een kritische reactie van Ron; hij meldde het volgende:
Hoi Peter, ik snap je pleidooi. Wat ik hierin echter mis is dat we op deze manier alleen technocraten gaan aanwijzen. Is een politiek bestuurder zijn niet juist bij uitstek een functie waar de achterliggende ideologie van de bestuurder van belang is?
Ik snap wel waar die gedachte vandaan komt. In mijn voorstel zoek ik per thema een bestuurder. Dat doe ik, omdat de inhoud voorop moet staan. Neem bijvoorbeeld een thema als ‘technologische innovatie’ (inhoud). Dat is heel wat anders dan de portefeuille ‘economie’ (structuur).
Bestuurders worden aangezocht op basis van bekwaamheid en geschiktheid. Deze kwaliteitsaspecten hebben betrekking op het functioneren als politiek-bestuurder. Het gaat dus niet – om bij het voorbeeld te blijven – om kennis van technologie, maar affiniteit strekt natuurlijk wel tot aanbeveling en het thema vraagt misschien wel om een bepaald type bestuurder.
Maar in ieder geval geen technocraat, iemand die het allemaal zo goed weet. Een goede bestuurder laat zich voeden door zijn ambtenaren, maar haalt vooral waarheid en wijsheid uit de samenleving.
Ik hoop van ganser harte dat de in het Limburgs Parlement vertegenwoordigde partijen naar aanleiding van mijn artikel alvast zijn gestart met het inventariseren van de voor hun prioritaire thema’s en met het maken van een groslijst aan geschikte en bekwame kandidaat-bestuurders.
Het Presidium heeft Onno Hoes gevraagd om als verkenner aan de slag te gaan om de mogelijkheden voor een nieuw provinciebestuur te onderzoeken. Tegelijkertijd heeft men uitgesproken dat 18 juni de streefdatum is, waarop de benoeming van de nieuwe bestuurders moet plaatsvinden.
Ik mag hopen dat de genoemde datum niet meer dan een streven is. Een proces mag je namelijk nooit belasten met de factor ‘tijd’. Elke proces kent een zekere draagtijd, dat is de tijd die nodig is om het proces zijn werk te laten doen. Anders gezegd, je moet de benodigde draagtijd respecteren om de gewenste kwaliteit te krijgen.
Dat geldt voor deze casus ook. Mijn voorstel om te komen tot een nieuw provinciebestuur kost mogelijk meer tijd en behelst bovendien een volstrekt nieuwe aanpak. Ik ben benieuwd of er voldoende moed aanwezig is bij de politici die zitting hebben in het Presidium. Als men de door mij voorgestelde aanpak afwijst, so be it; maar alsjeblieft niet met het argument dat het te veel tijd kost.
Mijn compagnon Leo Klinkers heeft deze toepasselijke woordspeling bedacht. Er zijn twee soorten tijd: draagtijd en kwalitijd.
Zo is het maar net.
Peter Hovens
Coöperatie SamenWereld